Şevval ayı orucu nedir? Ramazan ayından sonra şevval ayında da oruç tutmanın fazileti nedir? Allah (c.c.)’ın biz müminlere ihsan buyurduğu üç aylar, recep ayı ile başladı, şaban ve ramazan ayları ile devam etti. Kandil geceleriyle süslendi ve nihayet bayram günleri bu bereket ay ve günlerinin tacı oldu. Büyük bir sevinç ve heyecanı bayramla birlikte hissettik. Ama yılın tamamının sadece üç aylarla sınırlı olmadığı gerçeğini de biliyoruz. Evet üç aylar, yılı oluşturan ayların manevi zenginlikleri itibariyle en cömertleridir. Hele ramazan ayı, orucu, teravihi, Kur’an sofraları ve bin aydan hayırlı Kadir Gecesi’yle Allah’ın lütfunun zirve yaptığı aydır.
Ramazan ayı biz Müslümanlar için kötülüklerden arınma, güzel meziyetlerle donanma, beden ve nefislerin terbiye edilme mevsimi oldu. Bir kez daha sabretmeyi, yardımlaşmayı, paylaşmayı ve özverili olmayı öğrendik. Dünya nimetlerinin gelip geçici ve imtihan aracı olduğunu; fakat bunlarla kalıcı ve ebedî olanın elde edileceğine bir daha inandık ve imkân ölçüsünde üzerimize düşeni yaptık. Gönüllerimizi manevi huzur deryasında yıkadık ve cilaladık.
Daimi İbadet Esastır
Ancak işimiz bitmedi. Çünkü biz mevsimlik amellerle yılın tamamlanmadığına inanıyoruz. Zira, Kur’an’ımız bize “Rabbini hamd ile an, secde edenlerden ol ve ölünceye kadar Rabbine kulluk et.”[1] buyuruyor. Peygamber Efendimiz (a.s.) ise, “Allah’a en sevimli gelen ameller, az da olsa devamlı olarak yapılan amellerdir.”[2] diyor ve güzel amellerin daimi olarak yapılmasını tavsiye ediyor. Dolayısıyla ramazan ayında elde ettiğimiz güzel haslet ve yüksek değerleri, ramazan ayından sonra da her gün biraz daha ziyadeleştirerek yaşatmaya çalışmalıyız.
Genellikle bayrama erişen Müslümanlarda bayram havasıyla birlikte bir rahatlama ve nasıl olsa hayırlarla dopdolu bir mevsimi geride bıraktık; bu bize yeter gibi bir düşünce bilinçli olmasa bile bizi sarmalayabilir. Böyle bir yanlışa düşmeyelim. Nefislerimizin bizi oyuna getirmesine müsaade etmeyelim. Bir ay boyunca oruç tutarak kontrol altına almaya çalıştığımız nefsimizi evvelemirde şevval ayında, sonrasında da bütün bir yıl boyunca kendi hâline bırakmayalım.
Bir Yıl Oruç Tutma Sevabı
Önce Efendimiz (a.s.)’ın tavsiye buyurduğu şevval ayı oruçlarımızı tutalım. Çünkü şevval ayı orucu hakkında Peygamber Efendimiz (a.s.), şöyle buyuruyor: “Kim ramazan ayının orucunu tutar, arkasından da şevval ayında altı gün oruç tutarsa, bir yıl oruç tutmuş gibi olur.”[3] Bu hadisin tefsiri mahiyetinde Efendimiz (a.s.) bir başka hadîs-i şerifte şunları ifade buyuruyor: “Bayramdan sonra altı gün oruç tutan, böylece yılın tamamını oruçlu geçirmiş olur.”[4] Çünkü Cenâb-ı Hak, “Kim ortaya bir iyilik koyarsa ona on katı verilir.”[5] buyurmuştur. Otuz günü oruçlu geçiren bir Müslüman, altı oruç da şevval ayında tutarsa otuz altı gün oruç tutmuş olur. Ayet-i kerimeye göre her haseneye on karşılık verildiğine göre bu tam bir yıl yani üç yüz altmış gün eder. Dolayısıyla bir yıl oruç tutmuşçasına ecir ve mükafat kazanılmış olur.
Şevval ayı orucunun hükmü hakkında mezhep imamlarının görüşleri ise şöyledir:
Şevval ayında altı gün oruç tutmak Hanefi mezhebine göre menduptur. Maliki mezhebinde şevval orucu müstehap görülmüştür. Şafii mezhebi âlimlerine göre, şevval ayı orucu müekked bir nafiledir. Hanbeli mezhebinde ise, bayram günlerinin hemen arkasından şevval ayında altı gün oruç tutulması sünnettir.
Kardeşlerimiz şevval orucunu nasıl tutmalıyız, uygulaması nasıl olur diye sorabilirler. Birkaç cümle ile de olsa cevap sadedinde şunları ifade etmekte fayda fardır.
Şevval ayı orucu ayrı ayrı günlerde tutularak bir aya yayılabileceği gibi, peş peşe tutmak da mümkündür. Hatta böyle hemen bayram günlerinden sonra peşi peşine tutulması daha faziletlidir. Şevval ayında, kazaya kalmış ramazan ayı orucunun kaza edilmesi de adanmış olan bir orucun tutulması da yine aynı sevabın elde edilmesi için yeterli olur. Allah (c.c.), yaptığımız ve yapacağımız bütün salih amellerimizle birlikte şevval ayı oruçlarımızı da dergah-ı izzetinde kabul buyursun inşaallah.
[1] Hicr suresi, 15:99.
[2] Buhârî, Sahih, 2/100, H. No: 5983; Müslim, Sahih, 2/189, H. No: 1866.
[3] Müslim, Sahih, 3/169/H. No:2815; Şuabu’l İman, 5/300, H. No: 3460.
[4] İbn Mâce, Sünen, 5/242, H. No: 1705.
[5] En’am suresi, 6:160.
