Bencil kişi, kendi arzularını, düşüncelerini, beklentilerini merkeze alarak eşini değerlendirir. Onlara uygun düşmeyen özellik ve davranışların eşinde olmasını asla istemez. Çünkü onlar mutlak yanlıştır. Kendi kanaatlerine, beklentilerine göre eşinin şekillenmesini bekler. Mutlak doğru olan, olması gereken budur.
Hiçbir zaman özeleştiri yap(a)maz; öz değerlendirme aklının köşesinden geçmez. Çünkü kendisi mükemmeldir, onun hatası olmaz. Onun arzuları, kanaatleri, görüşleri kesinlikle doğrudur. Hâliyle eşinin bunlara uygun düşmeyen her durumu, yanlıştır, kötüdür. Onları değiştirmesi gerekir. Bu bencil eş, tam da şu ayetin uyardığı zavallılardandır: “Kendinizi unutup başkalarına iyi ve güzel şeyler yapmayı nasıl emrediyorsunuz? Hiç aklınızı kullanmıyor musunuz?” (Bakara suresi, 2: 44)
Aile Sağlıklı Evlilikte Saygı Şart! Değişim Zamanla Olur
Üstüne üstlük, bencil eş, değişimin zamanla olacağını da bilmez; eşinin “hokus fokus” yapıp hemen değişimi gerçekleştirmesini ister. Kendisi kadar onun da kendine özgü bir kimliği, kişiliği, arzuları, düşünceleri, beklentileri olduğunu ve kendisi hakkında da onun benzer değerlendirmeleri yapabileceğini aklının ucundan geçirmez. Hatta, onun da kendisinden bunu bekleyebileceğini, böyle bir hakkı olabileceğini asla düşün(e)mez.
Her bireyin farklı bir dünya olduğuna aklı ermeyen bencil eş, eşini kendi arzuladığı kalıba sokmak gibi imkânsız bir hülyanın esiri olur. Doğal ve makul olmayan bu beklenti elbette gerçekleşmez. Beklentisinin fiyaskoyla sonuçlanması durumunda haliyle kapris yapar, öfkelenir, hır çıkarır, nobranlaşır. Kendisiyle birlikte eşinin ve tüm ailenin de huzurunu dinamitler. Dostoyevski, “Cehennem, sevemiyor olmanın ıstırabıdır.” diyerek bu gerçeğin altını çizer. Gerçekten sevebilen kişi yeryüzünde cennetini oluştururken, sevgiden yoksul bencil kişi, cehennemini inşa eder. Hiç bilmez ki, sevgisizlik, iyiliklerin ortaya çıkmasını engeller; kötülüklere fidelik eder.
Aile Evlilikte Huzurun Kaynağı Sevgi Ve Merhamet Anlamlandırma yeteneği güdükleşen bencil eş, eşindeki farklılıkların aynı zamanda fırsatlar olduğunu, birçok hayırlara yol açabileceğini akledemez. İddia ettiği olumsuzluklarda Allah’ın “bir çok hayır yaratmış olacağı” gerçeğinin (Nisa suresi, 4: 19) farkında değildir. Dahası, o olumsuz durumların, kendi imtihanı olduğunu ve başarıyla geçirilen imtihanın kendisi için büyük imkânlara dönüşeceğini idrâk edemez. Bu idraksizlik, onu sevgisizleştirir. Sevgisizlik, nefret ürettiğinden, kendini aile içinde nefret edilen kişi konumuna düşürür. Sevilir hâle gelmesini imkânsızlaştırır. Hayatını kendi elleriyle zehirler.
