BGH’nin görüşüne göre ilgili maddeler genel hüküm ve koşulların yasal incelemesine tabidir. Komisyoncu sözleşmelerindeki rezervasyon ücretleri müşterileri makul olmayan bir dezavantaja sokabileceğinden genel şartlar ve koşullar üzerinden kararlaştırılamaz.

Bu kararıyla mahkeme geçmişteki AGB ve rezervasyon ücretiyle alakalı kararlarına sadık kalmış oldu. BGH’nin hükmettiği bu davada rezervasyon parası her hâlükârda geri ödenmeyecekti. BGH yeni bir gerekçe olarak böyle bir ücretin nihai olarak başarıya bağlı olmayan bir komisyonu temsil ettiğine ve bu da komisyoncu sözleşmesinin yasal konseptiyle çeliştiğine kanaat getirdi.

Zira Almanya Medeni Kanunu’na göre (Bürgerliches Gesetzbuch BGB) komisyoncu sayesinde bir anlaşma meydana geldiği takdirde komisyon ücret hakkı doğar. Bu nedenle komisyoncu halihazırda tahsil edilmiş olan ücreti geri ödemeye mahkûm edildi.

Mahkemenin potansiyel alıcı için büyük bir dezavantaj ve rezervasyon karşılığı ciddi bir avantaj olmadığını görme sebebi ise; bu anlaşmaya rağmen ev sahibinin isterse satıştan vaz geçebilmesi veya başka birine satabilmesi imkânından dolayıdır.

Noter Anlaşması

Ev sahibi ile yapılan veya ev sahibi onayı ile yapılan rezervasyon ücretleri ile alakalı bu kararın direkt bir yasal bağlayıcılığı yok. Fakat burada geçmişte verilen bir çok karara göre, eğer ki rezervasyon parası yüksek ise, rezervasyon anlaşmasının kendisi de noter tasdikli olması gerekir. Dresden Eyalet Üst Mahkemesi komisyon parasının yüzde 10’u aşan rezervasyon parası bu düzeyde olduğuna hükmetmişti. Sebep ise bu düzeyde olan bir ön ödemenin maddiyat açısından alma mecburiyeti oluşturabilmesi ve ev alım satım anlaşmalarının noter anlaşması mecburiyetine tabi olmasıdır. Dolayısıyla bu mecburiyeti oluşturabilecek bir anlaşmanın da noter tasdikli olması gerekmekte.