“Başkalarını arkadan çekiştirip kötülemeyi, yüze karşı eğlenip alaya alarak küçük düşürmeyi huy edinen kimselerin vay hâline!”[1]
İslami kaynaklarda söz taşımaya “nemîme” bunu yapana da “nemmâm” denir. Laf taşımak dilin afetlerindendir. İnsanın şerefini düşürdüğü gibi güvenilirliği de zedeler. Çünkü başkasından laf getireni gören kendisinden de başkasına götüreceğini bilir. Kendisi hakkında yapılan dedikoduyu nakleden şahsa bir zat şunu söyler: “Sen şu anda üç cinayet işledin:
- Kardeşim ile aramı açtın
- Boş kalbimi doldurdun
- Benim nezdimdeki itibarını iki paralık ettin. Çünkü benim sözümü de başkasına taşıyacağına dair bir kanaat oluşturdun.”
Laf taşımak, en ağır kul haklarındandır ve büyük günahlardandır.[2] İslam âlimleri kendilerine laf taşıyanlara ibretlik dersler vermişlerdir. Mesela birisi senin hakkında kötü sözler söylüyor diyene İmam Şâfiî: “Doğru söylüyorsan dedikoducusun ve laf taşıyıcısısın. Şayet yalan söylemişsen günahkârsın.” Adam utanır ve oradan ayrılır.
Hayat Dil Kalbin Meyvesi, Cennetin Anahtarıdır
“LAF TAŞIYANI DİNLEMEK MÜMİNİN ÖZELLİĞİ OLAMAZ!”
İrfan ehlinden bir kişiye falan senin dedikodunu yapıyor diyen birisine şu cevabı verir: “O bana bir ok atmış, ama bana ulaşmamış, sen neden onu getirip de benim kalbime sapladın?” Halid b. Velid’e falan senin arkandan konuşuyor dediklerinde: “Defteri elinde, dilediği gibi doldursun.” diye cevap vermiştir.
Laf taşımak ve söz taşıyanı dinlemek müminin özelliği olamaz. Ayette şöyle buyurulur: “Resûlüm! Olur olmaz yere yemin eden aşağılık, daima kusur arayıp iğneleyen, durmadan lâf götürüp getiren (nemmâm), hep iyiliğin karşısında olan, saldırgan, günahkâr, huysuz ve sert, bütün bunların yanında soysuzlukla damgalanmış hiçbir kimseye serveti ve çocukları var diye sakın boyun eğme.”[3]
Ağızdan düşen her sözün bir hesabı vardır ve bunun için her bir söz mutlak olarak melekler tarafından kayıt altına alınmaktadır.[4] Hesabı en ağır olan afetlerden birisi de birinden alınıp ötekine taşınan kötü laflardır. Nitekim en başta yazılan ayette bu husus dile getirilmektedir. Hz. Peygamber de laf taşıyanın cennete giremeyeceğini;[5] kabir azabının sebeplerinden birisinin de ara bozmak için laf taşımak olduğunu belirtmiş;[6] Allah’ın en kötü kullarının laf taşıyanlar, birbirini seven insanların arasını bozanlar, iyi insanlarda kusur arayanlardır.” buyurmuştur.[7]
En doğrusunu Allah bilir.
[1] Hümeze suresi, 104:1.
[2] Buhârî, “Edeb”, 49.
[3] Kalem suresi, 68:10.
[4] Kâf suresi, 50:17-18.
[5] Müslim, “Îmân”, 168.
[6] Buhari, “Edeb”, 49; Müslim, “Taharet”, 111.
[7] Ahmed b. Hanbel, IV, 227.
