Çabalarımız başarısızlıkla sonuçlanınca, “Zafer, Allah’a aittir” diyerek, giriştiğimiz işe dair yaptığımız işlemleri mutlak yeterli veya mükemmel ya da daha iyisi olamaz sayabiliyoruz.

İnsanoğlu, mazeret üretmeye eğilimlidir. Yanlış eğitim, bu eğilimi besleyip şekillendirir.

Kişi, başladığı işte hedeflediği sonucu elde edemeyebilir. Bilinçli Müslüman bu durumda hemen “Biz zafere değil sefere memuruz.” diyerek kendini boş teselliye bırakmaz.

Tasarlanan sefer çerçevesinde nelerin nasıl yapılacağını iyi anlamak ve gerekeni tastamam yapmanın ne olduğunu iyi kavramak şarttır.

Müslüman birey, salt yola çıkmış olmak için çıkmaz; yola çıkmışsa varacağı bir menzil vardır. Zaferi/menzili, seferin doğal parçası sayar.

Allah dilemedikçe ve yaratmadıkça dünyada hiçbir şey olamaz. Bizim bir eylemi gerçekleştirmemiz şöyle dursun, dileyebilmemiz bile Allah’ın dilemesiyle mümkündür.

Önemli olan, farklılıklara rağmen bir arada barış içinde yaşamayı başarmaktır. Başarılması gereken husus, Müslümanların asimile olmadan, kendilerine yabancılaşmadan Avrupa toplumuna entegre olmalarını sağlamaktır.

Geniş aileden söz edilirken genelde nostaljik takılarak iyilikleri, güzellikleri anlatılır. Oysa, gerçekte geniş ailenin avantajları olduğu gibi dezavantajları da bulunmaktadır.

İslam’a göre her anne-baba kayıtsız şartsız ihsanla muameleyi hak etmektedir.

Kur’an’da neden anne-babaya itaat etmek emredilmiyor? Çünkü onlar beşer, onlar da şaşar; her zaman hata yapmaları muhtemel varlıklardır.