Her ne kadar Almanya, geçtiğimiz haftalarda insanlardan nefret etmeyi, insanlık suçu ilan ederek yasakladıysa da ben de nefretten nefret etmemenin insanlık suçu olduğuna inanıyorum. Bu nefretten nefret etmeme meselesini anlayabilmek için geçen yazımızda hafiften değindiğimiz Dünya Kupası bittikten sonra bu işi devam ettirmeye gerek olmadığının farkında olsam da Dünya Kupası etrafında batı dünyasının tutumunu gördükçe nefretimi bir türlü tutamıyorum işte.
Sözde “İslam Uzmanları”
Almanya’ya bir şeyler olmaya başladı. Adamlar önce insanlara karşı nefret yaymak suçtur diye yasa çıkarıyorlar, bu nefret suçlarını işleyenleri hapse atmakla tehdit ediyorlar; fakat söz konusu Müslümanlar olunca, istedikleri nefreti yayabiliyorlar. Faslı futbolcunun annesinin maç sonrasında oğluna, oğulun da anasına sarılmasını psikolojik, sosyolojik, politolojik açılardan analiz ederek kesin bir sonuca varan meşhur “İslam uzmanı”, bu kucaklaşmayı, Müslümanların patriyarkal eğitim ve davranışına bağlamasın mı? Bu adamın, bu görüşleri de ciddi ciddi Almanya’nın zirve gazetelerinde yayımlanmasın mı?
Yazarlar Avrupa’da Bu Çifte Standart Niye, Anlayabilen Var mı? Olmayan Takıma Tebrik…
Durun, bir de çok insancıl Danimarkalı bir adam çıkıp televizyonda o Faslı ana ile oğulla birbirine sarılmış maymunlar eşliğinde dalga geçmesin mi? Son kupa maçını izlerken, gözüm hep Fransa takımında yer alan bizim Afrikalı çocuklardaydı. Arjantinlileri alkışlarken, onları da alkışlamaktan geri durmadım. İşin doğrusu bizim çocukların Afrikalı olmayan takım arkadaşlarını da takdir ettim. Sonuçta, Arjantin asıllı Papa’nın duası tuttu mu bilemesem de Arjantin kupayı aldı. Tam da bu esnada, Fransa’daki beyaz Fransalılar, Fransa millî takımını tebrik ederken bizim Afrikalı çocuklar hariç demez mi? Yahu bu durumda ortada Fransız takımı falan kalmıyor ki. Olmayan takımı nasıl tebrik ediyorsun menfur herif!
Nefretten Nefret Etmek
Neyse ki, Arjantin takımından Messi’ye bizim Katarlılar bir cübbe giydirince ortalık yine karıştı. Bu cübbe aslında en önemli bir saygı işareti olmasına rağmen, batı basını dalga geçmek amaçlı “Şeyh Messi” sıfatını kullanınca elbette ki, nefretten nefret etmemeyi bir insanlık suçu olarak ilan etmek zorunda kalıyorum. Amma, bu sütunda çokça eleştirdiğim Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron’u hassaten tebrik ve takdir etmezsem, beni içi nefretle dolmuş biri diye tanımlama çabasındakilere hak vermek zorunda kalırım. Gerçekten de Macron’u özellikle bizim Afrikalı çocukları teselli etmesi sebebiyle takdir ettim.
Bu arada, Almanlarla, Danimarkalılardan ve Fransızlardan isimlerini o menfur kişilerle zikrettiğim için özür dilerim. Amacım genelleme yapmak değil. Lakin, nefretten nefret etmeyenlerin insanlık suçu işlediğine inanıyorum.
