Bu kararın nedeni, şirketin GVKT’nin 15’inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca bilgi edinme hakkını yerine getirmemesiydi. Mahkeme, GVKT’nin ihlalinin, “zararın ayrıntılı bir şekilde sunulmasına gerek kalmadan, tazmin edilmesi gereken maddi olmayan zarara yol açtığını” tespit etti.

Davanın konusu ise bir çalışanın önceki işvereninden GVKT’nin 15’inci maddesinin 1’inci fıkrası uyarınca şirket tarafından kendisiyle ilgili işlenen kişisel veriler hakkında bilgi ve GVKT’nin 15’inci maddesinin 3’üncü fıkrası uyarınca bunların bir kopyasının talebiydi.

İşveren başta bilgi vermeyi reddetti ve yaklaşık 20 ay sonra yalnızca bazı belgeleri sundu. Bu nedenle davacı, GVKT’nin 82’nci maddesinin 1’inci fıkrasına uygun olarak verilen bilgilere ek olarak, bilgi sağlama yükümlülüğünün yerine getirilmediği dönem için ayda 500 Euro tutarında manevi tazminat da talep etti.

İş mahkemesi davacıya 10 bin Euro tutarında manevi tazminat ödenmesine karar verdi. GVKT’nin 12. maddesinin 3. paragrafına göre davalının bilgiyi bir ay içinde sunması gerekiyordu ancak bu olmadı.

Mahkeme, GVKT’nin 82. maddesinin 1. paragrafı uyarınca tazminat talebinin önleyici nitelikte olduğunu ve caydırıcı nitelikte olduğunu vurguladı. Federal İş Mahkemesi’nin (BAG) önceki kararlarına atıfta bulundu. BAG’nin bin Euro’luk tazminatını yeterli bulan önceki kararının aksine, İş Mahkemesi burada 10 bin Euro’luk daha yüksek bir tazminatın yerinde olduğuna hükmetti.

Avrupa Adalet Divanı’nın Kararı

 Avrupa Adalet Divanı ( 04.05.23, Az. C-300/21) zarar sunulmadan tazminat talebinde bulunulmayacağını belirtti. Lakin manevi tazminat için bazı mahkemelerce ve Avrupa Adalet Divanı başsavcısına göre “önemli ölçü eşiği” (Alm.: Erheblichkeitschwelle) gerekmemektedir. Dolayısıyla basit bir manevi zarar bile tazminat için yeterli.

Manevi zararın ne olduğunu ve bir zarardan bahsetmek için neler gerektiğini ise mahkeme açıklamadı. Almanya avukatlar barosuna göre ise, mahkeme kararı manevi tazminatların önünü daha da açtı.